Een kort berichtje uit het paradijs!!

Dag dushi’s!!

Hier even een kort berichtje vanuit het paradijs! Heb het hier enorm naar mijn zin, maar soms, heel soms zou ik zo weer even een dagje in Nederland willen zijn en iedereen even een dikke knuffel willen geven. Ik moet eerlijk zeggen nadat Bertran en Judith, en lieve vriendinnetjes van hier, weer terug zijn gegaan naar Nederland, klonken vier maanden opeens heel lang. Niet dat ik heimwee heb, maar mijn man, vrienden en familie mis ik wel. Ik kijk alweer zo uit naar mijn volgende bezoek :-D!! Ons neefje Steven komt langs samen met zijn vriendinnetje Charlot. Zo leuk.

Het mooie van zo’n reis is, buiten dat je heel veel ervaring opdoet, vele nieuwe mensen leert kennen, nieuwe plannen maakt, maar ook dat je jezelf weer beter leert kennen. Ook besef ik dat ik het thuis in Amsterdam maar al te goed heb.

Inmiddels heb ik weer vele leuke activiteiten gedaan. Maar één van de leukste activiteiten was een fietstocht richting Rincon. Ik was samen met Yvette en Chiel. Rincon is na Kralendijk de “grote” plaats van Bonaire. Water check, zonnebrandcrème check en fietsen maar. Kleine bergjes op en af, en net voor Rincon een vals platte berg opgefietst (laatste stukje gelopen). En met een vaart naar beneden, holadijeeee wat gaf dat een kick zeg. Ik dacht: ‘Als er maar geen ezel loopt, of als er maar geen gat in de weg zit’. Geweldig was het.

Jaaa, ik hoor het sommige denken/zeggen, maar ik ben ook nog aan het werk. 40 Uur in de week klinkt veel, maar de diensten ervaar ik als minder druk dan in Nederland. Van de week lagen er bijv. maar 6 patiënten en was er 6 man personeel. Van een dienst hoef ik niet echt bij te komen. Met mijn collega’s kan ik goed opschieten. Er zijn 5 Nederlandse collega’s in het team en de andere zijn Bonairiaans. Eén van mijn collega’s is dit jaar Miss Bonaire geworden en zij gaat naar verschillende Miss verkiezingen toe. We volgen haar op de voet. Samen met de collega’s maken we veel lol in de koffiekamer. Ik voel me echt opgenomen in het team.
De diensten zijn gelijk als in Nederland, dag, laat en nacht. Het werk is wel heel afwisselend, er is maar 1 afdeling en alle verschillende specialismen liggen door elkaar. Zo sta je het ene moment een fles te geven aan een baby en het andere moment verzorg je een wond.
Net als voor het eiland geld ook op de afdeling: “In Nederland hebben ze de klok, hier hebben we de tijd”. Het mooie van het ziekenhuis vind ik, het is heel klein, maar met minder doen ze veel.
Verder in het ziekenhuis, heb je nog een Special Care/IC/operatietafels en een Eerste Hulp. Voor complexere ingrepen/onderzoeken wordt de patiënt overgevlogen met de air ambulance naar Colombia, Aruba en soms naar Curaçao. Het is ons kent ons in het ziekenhuis. Heerlijk knus, gemoedelijk en heeéééééél gezellig.

Als ik een dagdienst heb, is mijn favoriete strandje is op 10 minuten bij het ziekenhuis vandaan, Spice Beach. Dus na een dag ‘hard’ werken is het tijd om ‘hard’ te relaxen. Ook afstand werk-huis/huis-werk is goed te doen, 15 minuten lopen. En, en, en ik heb gister gehoord dat ik in dit fijne appartementje mag blijven wonen. Ben ik zo blij mee.

Het schijnt dat het postkantoor gesloten is, maar na 2 maanden wachten was daar eindelijk de postbode en heb ik vele lieve kaarten gekregen. Dat doet me echt heel goed. Ook mijn kaartjes zijn al lang onderweg…………..

Tot het volgende reisverslag!! AYO!!

Dikke kussen en lieve groetjes,
Christa